تاور کرین نوعی ماشین است که معمولا به طناب سیمی، زنجیر یا بافه مجهز شده است و می تواند هم برای بالا و پایین بردن مواد و هم برای جا به جا کردن آن ها در جهت افقی مورد استفاده قرار گیرد. اغلب از آن به منظور بالا بردن اجسام سنگین و انتقال آن ها به جاهای دیگری استفاده می شود. این دستگاه از یک (یا تعدادی) ماشین ساده برای تولید مزیت مکانیکی استفاده می کند و در نتیجه چندین برابر توان معمول انسان می تواند اجسام را جا به جا کند. تاور کرین ها معمولا در صنعت حمل و نقل به منظور بازگذاری و تخلیه بار، در صنعت ساخت و ساز به منظور جا به جایی مواد و در صنعت تولید به منظور نصب تجهیزات سنگین به کار می روند.

تاور کرین ها اشکال بسیار متقاوتی دارند و هر کدوم به منظور خاصی مورد استقاده قرار می گیرد. اندازه آن ها دامنه وسیعی دارد و از کوچکترین تاور کرین های بازویی که در کارگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند شروع شده و به بلند ترین تاور کرین ها که برای ساخت ساختمان های بلند مورد استفاده قرار می گیرند ختم می شود. تاور کرین های مینی هم برای ساخت ساختمان های بلند و به منظور تسهیل ساخت و ساز در اثر دستیابی به فضاهای بسته مورد استفاده قرار می گیرند. در نهایت نوبت به تاور کرین های شناور می رسد که معمولا برای ساخت دکل نفت و نجات کشتی های غرق شده از آن ها استفاده می شود. برخی ماشین های بالا برنده دقیقا با تعاریف ارائه شده از تاور کرین همخوانی ندارند ولی معمولا به عنوان تاور کرین شناخته می شوند؛ مثل تاور کرین بالابر و تاور کرین لودر.
اولین تاور کرین های ساخت و ساز شناخته شده توسط یونانیان باستان اختراع شدند. این تاور کرین ها برای ساخت ساختمان های بلند استفاده می شدند. بعد ها این تاور کرین توسعه یافت و تاور کرین های بزرگتری را با به کار گرفتن تیرچرخ های انسانی و در نتیجه ایجاد امکان بالا بردن وزن های بیشتر درست کردند.
در قرون وسطای میانه، تاور کرین های بندر به کشتی های بارگذاری و تخلیه بار معرفی شدند و به ساخت و ساز آن ها کمک کردند؛ برخی در برج های سنگی برای ایجاد قدرت و ثبات بیشتر ساخته شدند. اولین تاور کرین ها از چوب ساخته می شدند ولی چدن، آهن و فولاد پس از انقلاب صنعتی برای ساخت آن به کار رفتند.
برای قرن های زیادی قدرت توسط نیروی فیزیکی انسان یا حیوان تولید می شد. اولین قدرت “مکانیکی” توسط ماشین ای بخار ارائه شد و اولین تاور کرین بخار که در قرن هجدهم یا نوزدهم تولید شد. تاور کرین های مدرن معمولا از موتور احتراق داخلی یا موتورهای الکتریکی و سیستم های هیدرولیک استفاده می کنند تا توانایی بالا بردن بسیار بیشتری در مقایسه با چیزی که قبل ها امکان پذیر بود، ارائه کنند. هرچند که تاور کرین های دستی هنور هم در جاهایی که تامین قدرت به صرفه نیست، مورد استفاده قرار می گیرند.

انواع تاور کرین ها

سیار :

چهار نوع تاور کرین سیار داریم و این چهار مورد شامل تاور کرین های کامیونی، تاور کرین های زمین های ناهموار، تاور کرین های خزنده و تاور کرین های شناور می شود.

الف) تاور کرین های کامیونی :

این نوع تاور کرین شامل دو قسمت است: قسمت حامل یا پایینی و قسمت جا به جا کننده یا بالایی. این تاور کرین ها ماشین های تک موتور هستند.

ب) تاور کرین های زمین های ناهموار :

این تاور کرین های تلسکوپی ماشین های تک موتور هستند. موتور معمولا مثل تاور کرین های خزنده در قسمت پایینی نسب شده و نه بالایی. بیشترشان چهار چرخ دنده و چهار فرمان چرخ دارند و به همین دلیل در زمین های ناهموار، عبور راحت تری را نسبت به یک تاور کرین کامیونی ممکن می سازد.

ج) تاور کرین های خزنده :

مزیت اصلی این نوع تاور کرین ، تحرک و استقاده قابل دسترس آن می باشد و دلیل آن هم این است که این تاور کرین قابلیت کار کردن در مکان هایی را دارد که در آن ها حداقل بهبود را می توان یافت. یک تاور کرین خزنده علاوه بر این، توانایی جا به جایی با بار را دارد. عیب اصلی آن وزنش است که در حمل و نقل کار را بسیار سخت و هزینه بردار می کند.

د) تاور کرین های شناور :

این نوع تاور کرین ها معمولا در ساخت پل و بندر مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین برای بارگذاری و تخلیه بارهای به طور بسیار سنگین در کشتی ها به کار می روند.

منبع : http://baseblog.parsiblog.com/Posts/5/%D8%AA%D8%A7%D9%88%D8%B1+%DA%A9%D8%B1%D9%8A%D9%86/